Deu 5 | PesOV | STEP | و موسیتمامیبنیاسرائیلرا خوانده، به ایشانگفت: ایاسرائیلفرایضو احكامیرا كهمنامروز بهگوششما میگویمبشنوید، تا آنها را یاد گرفته، متوجهباشید كهآنها را بجا آورید.

Deuteronomy 5

1 و موسیتمامیبنیاسرائیلرا خوانده، به ایشانگفت: ایاسرائیلفرایضو احكامیرا كهمنامروز بهگوششما میگویمبشنوید، تا آنها را یاد گرفته، متوجهباشید كهآنها را بجا آورید. 2 یهُوَهخدایما با ما در حوریبعهد بست. 3 خداوند اینعهد را با پدرانما نبست، بلكهبا ما كهجمیعاً امروز در اینجا زندههستیم. 4 خداوند در كوهاز میانآتشبا شما روبرو متكلمشد. 5 (مندر آنوقتمیانخداوند و شما ایستادهبودم، تا كلامخداوند را برایشما بیانكنم، زیرا كهشما بهسببآتشمیترسیدید و بهفراز كوهبرنیامدید) و گفت:

6 «منهستمیهُوَه، خدایتو، كهتو را از زمینمصر از خانهبندگیبیرونآوردم.

7 تو را بهحضور منخدایاندیگر نباشند.

8 «بهجهتخود صورتتراشیدهیا هیچتمثالیاز آنچهبالا در آسمان، یا از آنچهپاییندر زمین، یا از آنچهدر آبهایزیر زمیناستمساز. 9 آنها را سجدهو عبادتمنما. زیرا منكهیهُوَهخدایتو هستم، خدایغیورم، و گناهپدرانرا بر پسرانتا پشتسومو چهارماز آنانیكهمرا دشمندارند، میرسانم. 10 و رحمتمیكنمتا هزار پشتبرآنانیكهمرا دوستدارند و احكاممرا نگاهدارند.

11 «نامیهُوَهخدایخود را بهباطلمبر، زیرا خداوند كسیرا كهناماو را بهباطلبَرَد، بیگناهنخواهد شمرد.

12 «روز سَبَّترا نگاهدار و آنرا تقدیسنما، چنانكهیهُوَهخدایتبهتو امر فرمودهاست. 13 ششروز مشغولباشو هركار خود را بكن. 14 اما روز هفتمینسَبَّتیهُوَهخدایتوست. در آنهیچكاریمكن، تو و پسرتو دخترتو غلامتو كنیزتو گاوتو الاغتو همهبهایمتو مهمانتكهدر اندروندروازههایتو باشد، تا غلامتو كنیزتمثلتو آرامگیرند. 15 و بیاد آور كهدر زمینمصر غلامبودی، و یهُوَهخدایتتو را بهدستقویو بازویدراز از آنجا بیرونآورد. بنابراینیهُوَه، خدایت، تو را امر فرمودهاستكهروز سَبَّترا نگاهداری.

16 «پدر و مادر خود را حرمتدار، چنانكهیهُوَهخدایتتو را امر فرمودهاست، تا روزهایتدراز شود و تو را در زمینیكهیهُوَهخدایتبهتو میبخشد، نیكوییباشد.

17 «قتلمكن.

18 و زنا مكن.

19 و دزدیمكن.

20 و بر همسایهخود شهادتدروغمده.

21 و بر زنهمسایهاتطمعمورز، و بهخانههمسایهاتو بهمزرعهاو و بهغلامشو كنیزشو گاوشو الاغشو بههرچهاز آنِ همسایهتو باشد، طمعمكن.»

22 اینسخنانرا خداوند بهتمامیجماعتشما در كوهاز میانآتشو ابر و ظلمتغلیظبهآواز بلند گفت، و بر آنها چیزینیفزود و آنها را بر دو لوحسنگنوشته، بهمنداد.

23 و چونشما آنآواز را از میانتاریكیشنیدید، و كوهبهآتشمیسوخت، شما با جمیعرؤسایاسباطو مشایخخود نزد منآمده،

24 گفتید: اینكیهُوَه، خدایما، جلالو عظمتخود را بر ما ظاهر كردهاست، و آواز او را از میانآتششنیدیم؛ پسامروز دیدیمكهخدا با انسانسخنمیگوید و زندهاست. 25 و اما الا’نچرا بمیریمزیرا كهاینآتشِ عظیمْ ما را خواهد سوخت؛ اگر آواز یهُوَهخدایخود را دیگر بشنویم، خواهیممُرد. 26 زیرا از تمامیبشر كیستكهمثلما آواز خدایحی را كهاز میانآتشسخنگوید، بشنود و زندهماند؟ 27 تو نزدیكبرو و هرآنچهیهُوَهخدایما بگوید، بشنو و هرآنچهیهُوَهخدایما بهتو بگوید برایما بیانكن، پسخواهیمشنید و بهعملخواهیمآورد.

28 و خداوند آواز سخنانشما را كهبهمنگفتید شنید، و خداوند مرا گفت: «آواز سخناناینقومرا كهبهتو گفتند، شنیدم؛ هرچهگفتند نیكو گفتند. 29 كاشكهدلیرا مثلاینداشتند تا از منمیترسیدند، و تمامیاوامر مرا در هر وقتبجا میآوردند، تا ایشانرا و فرزندانایشانرا تا بهابد نیكو باشد. 30 برو و ایشانرا بگو بهخیمههایخود برگردید. 31 و اما تو در اینجا پیشمنبایست، تا جمیعاوامر و فرایضو احكامیرا كهمیباید بهایشانتعلیمدهیبهتو بگویم، و آنها را در زمینیكهمنبهایشانمیدهمتا در آنتصرّفنمایند، بجا آورند.»

32 پستوجهنمایید تا آنچهیهُوَه، خدایشما، بهشما امر فرمودهاست، بهعملآورید، و بهراستو چپانحرافمنمایید.

33 در تمامیآنطریقیكهیهُوَه، خدایشما، بهشما امر فرمودهاست، سلوكنمایید، تا برایشما نیكو باشد و ایامخود را در زمینیكهبهتصرفخواهید آورد، طویلنمایید.